پای بی قرار (RLS) چیست؟

سندرم پاهای بی قرار یک بیماری عصبی است که  با ویژگی های بالینی نیاز به حرکت پاها ، غالباً با  احساساتی غیر عادی در پاها که هنگام استراحت در شب تشدید می شود، تعریف می گردد.

سندرم پاهای بی قرار ، بیماری ویلیس اکبوم نیز نامیده می شود

داروهایی مانند روپینیرول و پرامیپکسول  ممکن است در ابتدا علائم را بهتر کنند ولی در طولانی مدت گاهی علائم را بدتر می کنند. داروهای جدیدتر در درمان به همان اندازه مؤثر هستند.

تشخیص

تشخیص RLS اساسا براساس شرح حال بالینی و توسط پزشک متخصص اختلالات خواب صورت می گیرد.

سه ویژگی مهم سندرم پاهای بی قرار را مشخص می کند

اول :

علائم با استراحت یا عدم تحرک بدتر می شوند. به طور معمول ، بیماران علائم در موقعیت های بدون فعالیت، مانند تماشای تلویزیون ، رانندگی یا پرواز در مسافت های طولانی و حضور در جلسات  را شدید توصیف می کنند.

دوم :

فعالیت علائم را تسکین می دهد. معمولاً بلافاصله یا به سرعت پس از شروع فعالیت ، بهبود علائم شروع می شود و تا زمانی که فعالیت ادامه یابد ادامه خواهد یافت. علائم ، با این حال ، ممکن است بعد از متوقف شدن حرکت ، گاهی اوقات به سرعت برگردد. البته در موارد شدید ممکن است حرکت نیز کمک کننده نباشد

سوم :

علائم، عصر یا شبها بدتر می شود.

بی قراری و درد شدید پاها باعث کاهش کیفیت خواب ، کاهش کیفیت زندگی ،و افت بهره وری کاری  می شود و با افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی همراه است.

سندرم پای بی قرار متوسط تا شدید در حدود 1٪ تا 3٪ از بزرگسالان و 5/0٪ از کودکان دیده می شود.

این سندرم ارتباط نزدیکی با وضعیت آهن خون دارد و در بسیاری از افراد با افت ذخایر فریتین ( نوعی ذخیره آهن خون ) همراه است.

درمان

داروهای دوپامینینرژیک درمان اولیه عالی هستند اما استفاده طولانی مدت از این داروها اغلب باعث تقویت (وخیم تر شدن) بیماری می شوند.

روش های درمان خانگی مانند ماساژ ، درمان های فشاری ، کمپرس گرم یا سرد و استفاده از برخی وسایل خاص می تواند به بهبود بیماری کمک کند.